Ik ben dertig jaar en ik voel me herboren. Toen ik vijftien maanden geleden de gevangenis verliet, was ik niet alleen mijn houvast, maar ook mijn levenslust kwijt. De wereld was veranderd: mijn vrienden, de mode, de straten ... Ik was helemaal de weg kwijt, ik wist niet eens hoe een smartphone werkt! Gelukkig ontmoette ik kort daarop de vrouw van mijn leven. Vanaf de eerste dag hebben we elkaar niet meer uit het oog verloren! Een paar weken geleden zijn we getrouwd en we zijn supergelukkig samen, we hebben veel plannen. Ze heeft me enorm veel geholpen om weer op eigen benen te staan.
Dankzij haar en het OCMW heb ik me ingeschreven in het Coach2Start programma van Art2Work. Het coachingtraject van zes weken was een geweldige manier om me open te stellen en veel over mezelf te ontdekken. Ik maakte de klik die ik nodig had om weer vertrouwen en goesting te krijgen. Ik weet nu dat ik de basis en de middelen heb om te slagen. Als je iets echt wil, dan kun je het ook. Je kunt de bladzijde omslaan en verder gaan – in tegenstelling tot wat veel mensen ons willen doen geloven – en het is niet omdat je Mohamed heet en uit Molenbeek komt, dat je veroordeeld bent om er nooit uit te komen. Sommige Art2Work coaches hebben ook heel harde verhalen, maar ze zetten geen masker op: ze dragen dit moeilijke verleden mee en ze worden er juist sterker van. Ik geloof dat mijn verleden ook mijn kracht kan worden.
Molenbeek is als kind best leuk, maar later kan het ingewikkelder worden, vooral als je al op zeer jonge leeftijd hele nachten op straat rondhangt. Ik heb een goede opvoeding gekregen van mijn ouders, maar ze waren al oud en ik ben te snel groot geworden, zonder dat iemand grenzen stelde. Ik had ook slechte vrienden en toen ik zeventien jaar was, werd ik voor het eerst uit handen gegeven en veroordeeld tot een gevangenisstraf van een paar maanden. Mijn moeder stierf op dat moment en dat was heel zwaar.
Na mijn vrijlating wilde ik mijn leven weer in handen nemen. Met mijn eerste vrouw kreeg ik een zoon die nu negenenhalf jaar oud is. Op mijn 21ste werd ik zelfstandige en opende ik mijn eigen videotheek. Dat was altijd mijn droom, maar ik had nooit gedacht dat het zo’n financiële put zou zijn. Na twee jaar ging ik failliet en scheidde ik van mijn vrouw. Toen verloor ik pas echt mijn pedalen en ik daalde af naar de hel. De straffen stapelden zich op en op mijn 24ste werd ik veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf.
De gevangenis breekt je volledig. Er is niets ergers dan van je vrijheid beroofd te worden. Ook al gaat het vandaag al veel beter, ik draag er nog steeds de fysieke en vooral psychische gevolgen van. Wie zegt dat het hem niks doet, die vergist zich, want het is voor iedereen hetzelfde is: als je daar zit, heb je niks meer, ben je niemand meer. In de gevangenis verloor ik mijn vader en dat was een van de moeilijkste momenten. Gelukkig kon ik werken en opleidingen volgen om de tijd te doden in afwachting van mijn vrijlating.
Ik ben in mijn leven al heel erg laag gevallen, maar ik ben altijd weer opgestaan, dus waarom zou ik anderen niet helpen om hetzelfde te doen? Daarom wil ik nu mijn ervaringen delen en doorgeven. Ik wil ook graag opvoeder worden en werken met jonge mensen die, net als ik, moeilijke ervaringen hebben gehad en in de gevangenis hebben gezeten. Ik weet dat ik de juiste woorden zou vinden om met hen te praten en hen te helpen.
In afwachting daarvan heb ik onlangs gesolliciteerd bij Net Brussel voor een job tijdens de ochtend of de dag zodat ik ’s avonds de opleiding als opvoeder kan volgen. Wie weet kan ik over een paar jaar jonge mensen weer moed geven door ze naar Art2work te sturen voor een opleiding!
